Niejednokrotnie styl industrialny stosowany jest wymiennie ze stylem loftowym, choć nie w każdym wypadku aranżacyjnym taka synonimizacją określeń jest zasadna.
Kilka faktów historycznych
Naszą podróż w historii designu wnętrz należy rozpocząć od kilku tez- styl industrialny nigdy stylem nie był, powstał on samoistnie z uwagi na charakter przestrzeni. Obecnie stosowanie określenia industrialny w odniesieniu do elementów wyposażenia, które z założenia są raczej odwzorowaniem niż reliktem, również należy zestawić z bardziej odpowiadającym- postindustrialnym typem projektowania dodatków i wnętrz (o ile występują w kolektywie z innymi elementami wyciągniętymi z innych stylów dekoracyjnych).
Drugą tezą jest określenie stylu loftowego, które samo w sobie również niekoniecznie odpowiada stylizacji jako procesowi aranżacji na wzór czegoś. Z definicji słowa loft wyłania się kompletna struktura historyczna.
Według współczesnej myśli wzornictwa- zarówno w odniesieniu do wzornictwa użytkowego, dekoracyjnego a nawet projektowania architektonicznego, średnio mówić możemy o hermetyzacji. Raczej to poszerzone projektowanie fusion czy reorganizacja pojęcia eklektyzmu.
Rozwój technologii w dziedzinie usprawniania produkcji masowej doprowadziło do powstania maszyny parowej- bazy dla rozwoju myśli osiemnastowiecznej manufakturyzacji. Przyspieszenie procesów produkcji oraz wielkość pierwszych maszyn wykorzystywanych do jego usprawnienia wymuszała na przedsiębiorcach przebudowę dotychczasowej przestrzeni. Rozpoczęta w ten sposób budowa kompleksów przemysłowych- magazynów do składowania, hal produkcyjnych a także mniejszych lub piętrowych obiektów, w których zatrudnienie znajdowały całe miasta- co za tym idzie budowa osiedli robotniczych doprowadziła do ekspresowego rozwoju sektora klasy robotniczej. Idealnym przykładem miasta, które powstało sztucznie opierając się na gwałtownym rozwoju przemysłu jest współcześnie upadłe Detroit słynące ze stolicy światowej motoryzacji.
Industrialne przestrzenie wraz z wielkim kryzysem przemysłowym, który nastał w Ameryce wymusiła na społeczeństwie kolejną reorganizację przestrzeni, w tym wypadku wykorzystanie opustoszałych hal oraz ich przebudowa na przestrzenie początkowo użyteczności publicznej- sale koncertowe i galerie, w późniejszym czasie jako miejsca zamieszkania czy pierwsze w historii squaty. Przeniesienie funkcjonalność z produkcji na miejsce do zamieszkania oraz główne zainteresowanie środowisk artystycznych automatycznie wpoiło przemysłowość czyniąc z niego styl w sztuce modernistycznej.
Styl industrialny, właściwie postindustrialny odpowiada ogólnemu wyobrażeniu jakie posiadamy w związku z przemysłem, maszynami i architekturą przemysłową. Głównym obszarem, w którym styl industrialny cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem jest rynek oświetleniowy. Lampy w stylu industrialnym, zwłaszcza te które udało się w oryginale odzyskać i odrestaurować z byłych fabryk. Loft natomiast to określenie otwartej przestrzeni, która nieodłącznie wiąże się ze wspomnianymi przestrzeniami przemysłowymi, jednak sama w sobie stylizacji poza open space nie generuje.
Loft to przestrzeń mieszkalna zaaranżowana w przestrzeniach poprzemysłowych, zazwyczaj charakteryzowała się otwartą przestrzenią całego piętra, zazwyczaj na wyższych kondygnacjach- poddasze, strych. Współcześnie możemy wyróżnić lofty w dwóch wersjach, które dotyczą okresu powstania zabudowy. Hard loft to aranżacja kompleksów mieszkalnych w przestrzeniach już istniejących i opuszczonych. Określenie hard dotyczy ich zupełnie surowego stanu zarówno pod względem materiałów budowlanych jak i wyposażenia instalacyjnego wewnątrz. Soft loft to stylizowane na przemysłowe budynki powstałe już współcześnie- co za tym idzie oparte na prawie budowlanych zgodnie z wymogami architektury mieszkalnej, z ociepleniem ścian kompletną instalacją elektryczną oraz wodnokanalizacyjną, przeznaczone do zamieszkania od razu.
Krótko mówiąc styl industrialny to tendencja designerska, styl loft to raczej synonim rodzaju przestrzeni w rozumieniu architektonicznym- open space.